12 Ağustos 2010 Perşembe

Duygu muhtacıyım .....

Bu söz seyrettiğim bir filmden aklımda kaldı.

Evli bir adamla ilişki içinde olan ve aynı zamanda seks bağımlısı olan bir kadının, sonunda seks bağımlıları terapisinde konuşmaya başladığı bir söz; " seks bağımlısıyım ve aynı zamanda duygu muhtacıyım ".

Uzunca bir süredir bu konuda yazılar yazıyorum ama bu iki sözcüğü yan yana hiç düşünmemiştim. DUYGU MUHTAÇLIĞI.

Acaba bugün mutlu olmasada birlikteliğini götürmeye çabalayan insanların aslında içinde oldukları durum böyle bir şey mi? Duygularımız bizim her şeyimiz. Hiç bir şeyi duygusuz yaşayamıyoruz, yaşayanda da hep bir şeyler eksik.

Örneğin, acı duygusu, kendinden nefret etme duygusu. Filmde kadına soruyorlar, evli birisiyle yaşadığınız bu ilişki sizin canınızı acıtmıyor mu diye, kadın o duyguyu yaşamak istiyorum çünkü bu duygularım olmazsa ben bir hiç olurum diyor.

Yaşamımız da bir çok duyguyu aynı veya farklı zamanlarda yaşamıyor muyuz? Mutsuz bir yaşam sürdüğümüzü bile bile hala o yaşama devam etmiyor muyuz? Veya sevgi olmadığı halde birliktelikler yaşamıyor muyuz? Acaba boşta kalma veya hiç bir şeye karşı bir duygu hissedememek bizi içten içe daha karamsar, daha melankolik mi yapıyor? Depresyonlarımızın ana nedenlerinden biris değil mi duygu eksikliği?

Duyguya muhtaç olmak bir bağımlılık olarak gösteriliyor. Nefret, Sevgi, Aşk gibi hayayımıza şekil veren duygularımızı neye mal olursa olsun yaşamaya çabalıyoruz.

Yıllar öncesinde bir kız arkadaşımın da filmdeki gibi evli bir adamla ilişkisi vardı, ama sorun şu ki o evli olduğunu bilmiyordu, öğrendikten sonra çok üzüldü. Sormuştum o zaman, ne yapacaksın, sana yalan söylemiş işte, evli olduğunu saklamış, herhalde bitireceksin demiştim, hayır demişti, bitiremem, şu nda ona çok ihtiyacım var, üzüldüm, canım yandı ama bitiremem, devam edeceğim.

O zaman çok iyi anlayamamıştım, kendisine yalan söyleyen birisine olan bu sevginin gerçek tarifi ne. Şimdi kendimce, onun o insana değil, o insanı sevmeye ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. O karşılık beklemiyor sadece kendi duygularını tatmin edecek bir liman arıyor, maliyeti ne olursa olsun.

Bilmiyorum, siz bu konuda ne düşünüyorsunuz ama benim kendi görüşüm, duygulara tamam ama asla duygularımıza esir olmamalıyız diye düşünüyorum, duygularımız bizi bağımlı hale getirirse yaşam da bir çok noktada üzülme ve hayal kırıklığı yaşama şansımız artar.

Sevgilerimle,
Haluk
12.08.2010 15:30