Bu akşam benim için gerçekten çok üzücü bir akşam oldu.
Bir süredir hastanede yoğun bakımda ölümle pençeleşen arkadaşım İsmail Erkan Tolay akşam üzeri vefat etti. Çok ama çok üzüldüm, 1999 - 2004 seneleri arasında görev yaptığım Biobak'tayken tanıdığım İsmail yok artık. hem de henüz bu kadar genç yaşında, henüz arkada bir çok yapılmayı bekleyen şeyler varken onları yapamadan gitti. Kim bilir ne hayalleri vardı önümüzdeki yıllar için, geleceği için, biz sevenleri için. Sayfasına bakıyorum da, ne kadar çok seveni var, dostu, akrabası, arkadaşları. Demek ki h
ayatta hep ne olduğunu bilerek durmuş, yıllar öncesinde birlikte çalıştıkları arkadaşlarını, dostlarını, sevdiklerini hiç unutmamış.
1999 senesinde
Biobak Teknik Servis Müdürlüğüne atandığımda Biobak Teknik Servis'nde tecrübeli Ağabey olarak görev yapıyordu. Bir çok arkadaşım kim bu Haluk, nereden geldi başımıza diye tepki gösterirken, ilk yanıma yaklaşan ve benimle kontak kuran kişi İsmail olmuştu. Onun da bir dönem Netaş'ta çalışıyor olması ve insanlara ön yargısız bakan tecrübesi grupla kaynaşmama ve o ön yargıyı kırmam da bana çok yardımı olmuştu. Daha sonra 4 yıldan fazla birlikte çalıştık. En önemli konularda her zaman destek oldu. Biz onu her zaman yerinde duramayan İsmail olarak tanıdık, sevdik, yine her zamanki gibi yerinde duramadı.
İsmail Erkan Tolay, çalıştığı şirketlerin tamamında çok güzel izlenimler bırakarak ayrıldı. IT tecrübesi ile Türkiye'nin ender bilgili sahiplerinden birisiydi. Birlikte katıldığımız toplantılarda gördüğü saygı ve sevgi zaten bunun hep kanıtı oldu. Bunun yanında inanılmaz bir sosyal çevresi vardı. TAROT onun vaz geçilmeziydi, bir diğer vaz geçilmezi de Teknolojiye olan hayranlığının yanı sıra, kaybettiği, unuttuğu telefonlardı. En yeni çıkan telefonları biz onda görürdük, ne yapar eder mutlaka bir tane hemen edinirdi, biz de onun sayesinde öğrenirdik teknolojik aletleri.
Biobak grubunda eğer bugün hala bir çok kişi konuşabiliyor ve görüşebiliyorsa bunu büyük ölçüde İsmail Erkan Tolay'a borçludur. Bitmek bilmeyen enerjisi ile Biobak'ta çalışmış veya halen çalışmakta olan herkesi her iki üç ayda bir toplamaya çalışırdı, bir çoğunda da çok başarılı oldu.
GARDEN CAFE toplantıları, yemeklerini aramızda bilmeyen yoktu. Bu kadar insanları seven, bu kadar doğayı ve gezmeyi seven birisiydi İsmail. Bir çok genç için HOCA idi, öğretir ve asla öğretmeden sıkılmazdı. Siyaset konusunda da bilgiliydi, son hazırlamış olduğu
Demokrasi.org bunun en güzel kantıydı.
Sevgili İsmail, senin için bir çok şey yazabilirim ama şu anda sadece sana güle güle diyorum, biliyorum ki mekanın CENNET. Bu satırlarımı yazarken seninle birlikte geçirdiğimiz 4 sene ve sonrasında aralıklı da olsa buluşmalarımızı düşünüyorum. Sen çok ama çok iyi bir dost oldun, her zaman, her yerde. Bunu iyi bil dostum, yarın İstanbul dışında olduğumdan yanında olamayacağım,
Seni çok seviyorum dostum....Güle güle
